dr Artur Ankowski

Rozpraszanie neutrin i elektronów w obszarze ~1 GeV

W opisie rozpraszania neutrin na jądrach atomowych źródłem niepewności przekroju czynnego są parametryzacja aksjalnych czynników postaci i efekty jądrowe. Podejście aktualnie stosowane w fizyce neutrin polega na ekstrahowaniu informacji o elementarnym przekroju czynnym (tj. aksjalnych czynnikach postaci) z pomiarów rozpraszania na jądrach. Żeby taka metoda miała sens, należy opisać efekty jądrowe w jak najlepszy sposób. Modelując oddziaływanie ~1-GeV-owych neutrin zakłada się zwykle, że jądro można opisać jako zbiór niezależnych nukleonów. Wtedy przekrój czynny jądra wyraża się jako całka z iloczynu przekroju nukleonu i tak zwanej funkcji spektralnej, opisującej rozkład pędow i energii nukleonów. Ponieważ pewne dane zebrane dla rozpraszania elektronów odpowiadają kinematycznie oddziaływaniom neutrin, możemy na nich w pośredni sposób sprawdzić precyzję opisu efektów jądrowych. Zaczynając od rozpraszania na swobodnym protonie i deuteronie, pokażę dokładność stosowanego przeze mnie podejścia w najprostszych przypadkach. Następnie pokażę wyniki dla średnich jąder, takich jak wapń. Omówię też konsekwencje otrzymanych wyników dla fizyki neutrin.