Prof. Franco Ferrari, Instytut Fizyki, Uniwersytet Szczeciński

O dynamice nierozciągliwych nitek

Dynamika polimerów jest związana z dwuwymiarowymi teoriami pola. Oprócz czasu potrzebna jest jedna współrzędna opisująca odległości w jednowymiarowym układzie rozciągłym. Całki po trajektoriach są doskonałym narzędziem do wyznaczenia sumy statystycznej po wszystkich konformacjach łańcucha. W niniejszym referacie po krótkim wstępie do tematyki wyprowadzony zostanie tzw. funkcjonał tworzący n-punktowych funkcji korelacyjnych dla nierozciągliwego łańcucha. Funkcje takie są bardzo ważne w badaniu konformacji polimerów. W granicy ciągłej, gdy liczba segmentów w łańcuchu staje się nieskończona, a ich długość dąży do zera, funkcjonał tworzący dąży do funkcji partycji dwuwymiarowej teorii pola. Więzy potrzebne do utrzymania stałej długości każdego elementu łańcucha nałożone są za pomocą funkcjonalnej delty Diraca. Ale jej obecność komplikuje teorię. Nawet w najprostszym przypadku należy wprowadzić odpowiednie przybliżenia. Przedstawione będą dwa możliwe sposoby uproszczenia teorii. Obliczone będą funkcje korelacyjne występujące w tzw. czynniku struktury dynamicznej. Ponadto zostaną krotko omówione pewne wyniki spin off, które pokazują, że współdziałanie między teorią pola i fizyką statystyczną jest korzystne nie tylko dla fizyki statystycznej, w której techniki teorii pola stały się ważnym narzędziem, ale również dla samych teorii pola.