prof. Jerzy Kowalski-Glikman

Zakrzywiona przestrzeń pędów i Zasada Względnej Lokalności

Kwantowa teoria grawitacji opisuje zjawiska, dla których efekty kwantowe, grawitacyjne i relatywistyczne są jednocześnie silne. Nie znamy ostatecznego sformułowania tej teorii, ale spodziewamy się, że teorie fizyki współczesnej: relatywistyczna teoria grawitacji, kwantowa teoria pola i szczególna teoria względności można otrzymać z grawitacji kwantowej za pomocą odpowiednich przejść granicznych (np. kwantową teorię pola dostajemy w granicy zerowej stałej grawitacyjnej). Okazuje się, że interesująca nowa fizyka pojawia się w półklasycznej granicy grawitacji kwantowej w płaskiej czasoprzestrzeni, kiedy stała Plancka i stała grawitacyjna dążą do zera tak, że ich stosunek - masa Plancka - pozostaje skończony. W tym przypadku uzyskujemy uogólnienie szczególnej teorii względności, charakteryzujące się zakrzywieniem przestrzeni pędów cząstek relatywistycznych. W teorii tej lokalność staje się względna: obserwatorzy nie zgadzają się co do lokalności odległych zdarzeń. W moim wystąpieniu przedstawię argumenty sugerujące istnienie takiej teorii, jej konstrukcję i możliwe sposoby jej weryfikacji eksperymentalnej.