mgr Dariusz Tryniecki

Czarne dziury w teoriach z wyższymi członami krzywiznowymi

Zgodnie z rozpowszechnioną obecnie opinią , teoria grawitacji oparta na działaniu Hilberta-Einsteina powinna być traktowana jako pierwszy wyraz rozwinięcia efektywnej teorii grawitacji. O wyrazach wyższego rzędu wiemy, iż powinny być zbudowane z odpowiednich członów krzywiznowych, na które (w każdym rzędzie rozwinięcia) składać się mają wyrazy określonego typu, R^{0}_{\mu\nu}. Zadaniem o podstawowym znaczeniu jest zatem próba przeanalizowania wpływu wyższych członów krzywiznowych na charakterystyki fizyki czarnych dziur. W moim wystąpieniu skoncentruję się na trzech konkretnych zagadnieniach: 1) iteracyjnym rozwiązaniu opisującym elektrycznie naładowaną i statyczną czarną dziurę w kwadratowej grawitacji, kładąc szczególny nacisk na przypadek ekstremalny. Można pokazać , że położenie horyzontu zdarzeń jest wówczas dane przez r+=|e|. 2) Obliczeniu poprawki pierwszego rzędu dla rozwiązania sprzężonych równań kwadratowej grawitacji i nieliniowej elektrodynamiki, z rozwiązaniem zerowego rzędu podanym przez Ayona-Beato i Garci i przez Bronnikowa. Pokażę, iż rozwiązanie pierwszego rzędu jest również regularne. 3) Konstrukcji i (perturbacyjnym) rozwiązaniu równań z wyższymi członami krzywiznowymi w D-wymiarowej czasoprzestrzeni.