prof. dr hab. Andrzej Zaleski (INTiBS PAN Wrocław)

Nadprzewodnictwo – sto lat później

Nadprzewodnictwo zostało odkryte przez Heike Kamerlingha Onnesa w Lejdzie w 1911 roku. Od tego czasu obecność tego stanu materii zaobserwowano w ponad trzech tysiącach materiałów. Nadprzewodnictwo stało się jednym z najpopularniejszych tematów w fizyce ciała stałego, a zainteresowanie nim jest wciąż podsycane poprzez stwierdzanie je obecności w kolejnych, zupełnie nowych grupach związków chemicznych: od pojedynczych pierwiastków, przez stopy, ceramiki, od miedzianów przez borki do związków żelaza, itp. Mimo ciągłego braku konsensusu odnośnie ogólnej teorii zjawiska, od wielu lat prowadzone są bardzo skutecznie prace związane z zastosowaniami tych materiałów. Co więcej, nadprzewodniki stały się elementem niezbędnym do uruchomienia największych przedsięwzięć badawczych XX wieku, np. budowy zderzacza hadronów czy reaktora ITER. Wykład oprócz bardzo zwięzłego opisu podstawowych własności nadprzewodzących i najciekawszych faktów doświadczalnych będzie także zawierał szeroką gamę różnorodnych zastosowań w nauce, medycynie, elektrotechnice, elektryce, energetyce, transporcie, informatyce, badaniach materiałowych i wojskowości.